Φρικαντέλα - Μια ιστορία φρίκης!

Φρικαντέλα - Μια ιστορία φρίκης!

Ήταν ένα βροχερό βράδυ του 2006 (σίγουρα βροχερό, γιατί η ιστορία μας ξεκινά στα Γιάννενα!), όταν η μάγισσα Φρικαντέλα μπήκε να στεγνώσει το κοκκαλάκι της που είχε πανιάσει από την υγρασία σε ένα ύποπτο μπαρ, σε μια κακόφημη στοά...

Το μπαρ είχε μια απαίσια, καλοκουρδισμένη ορχήστρα, που έπαιζε χαρούμενα, μελωδικά τραγούδια και η Φρικαντέλα (ως γνήσια φρικτή μάγισσα που απεχθάνεται οτιδήποτε καλό και γλυκό) βούλωσε τα αυτιά της και καταράστηκε τους μουσικούς να μη βρίσκουν ησυχία με τα συμπαθητικά τραγούδια, αλλά να τους τρώει ο πισινός τους από ευχαρίστηση στο άκουσμα κάθε “άρρωστου” ακόρντου...

Τα χρόνια πέρασαν και οι δυο μουσικοί (ο Γιάννης Μπουντέκας και η Χρυσούλα Κεχαγιόγλου) αναγκάστηκαν να γυρίσουν στην Αθήνα, γιατί καταργήθηκε η φοιτητική σύνταξη! Θέλησαν να παίζουν μαζί και βρήκαν έναν κάπελα πρόθυμο να φιλοξενήσει τους καταραμένους μουσικούς, ανυποψίαστος ότι αυτοί οι δυο έξυναν κάθε τόσο τον πισινό τους...

Σα να μην έφτανε η κακοτυχία που κρεμόταν σα μαύρο σύννεφο πάνω από τα κεφάλια τους, με μοιραίο τρόπο (που ανατριχιάζω όταν τον σκέφτομαι κι αδυνατώ να σας τον διηγηθώ!), η Χρυσούλα γνώρισε κι ένα βιολιστή, το Μιχάλη Καταχανά, που ήταν ήσυχος και λάτρευε τη γλυκιά, συμπαθητική μουσική. Αυτός ο άτυχος νέος δέχτηκε να παίζει μαζί τους στο καπηλειό...

   
  Ένα βράδυ που η Φρικαντέλα ανανέωνε τους όρκους κακοτυχίας που είχε μοιράσει, άκουσε τους τρεις τροβαδούρους να παίζουν ένα γλυκό, ήσυχο τραγουδάκι. Με την ευφράδεια που τη διακρίνει, είπε: “Γκρρρρρρρρ” και τους καταράστηκε να μεγαλώσει το βάσανό τους και, με την ευκαιρία, άπλωσε και το βρώμικο νύχι του δείκτη της προς τα σύννεφα και κατέστρεψε την καλοκαιρία για να της φτιάξει λίγο η διάθεση! Η κακοκαιρία, όμως, έφερε τους διαβάτες στο καπηλειό, για να ζεσταθούν και να φάνε φαγάκι ζεστό. Έτσι, οι μουσικοί μας “...πίνανε γλυκό κρασί, ψωμάκι σιταρένιο...”, ανυποψίαστοι για τη μαύρη κατάρα που τους είχε χτυπήσει. 

  

Αργότερα, ο Μιχάλης γνώρισε κι έναν ατάλαντο, μικρό και άβγαλτο κρουστό, το Γιάννη Δεσποτάκη, που τα ανάποδα γρανάζια της τύχης του τον παρέσυραν να μπει κι αυτός στο συγκρότημα...

Είναι αιώνες πια, που το Μιχάλη τον τρώει τόσο πολύ ο πισινός του απ' τη συμπαθητική μουσική, που κινδυνεύει η σωματική υγεία των καθισμάτων που τον φιλοξενούν.

Ο Γιάννης επιμένει να παίζει την κιθάρα με κοντάρια δεμένα με αλογότριχες και να καταστρέφει ανυποψίαστα παραδοσιακά τραγούδια.

Ο άλλος Γιάννης, βγάζει συνέχεια ήχους σαν αυτούς που κάνει το νύχι της Φρικαντέλας όταν ξύνεται σε μαυροπίνακα, και συχνά- πυκνά πνίγεται και βγάζει βαθείς ανατριχιαστικούς ήχους που βγάζουν οι Μογγόλοι στις στέπες.

Τη χειρότερη τύχη απ' όλους, όμως, την έχει η Χρυσούλα, την οποία η μάγισσα Φρικαντέλα καταράστηκε να μην παίζει πια σε καπηλειά με καλοκάγαθους, γελαστούς μαγαζάτορες που επιθυμούν να ακούν μόνο τα φυσιολογικά τραγούδια που αρέσουν σε όλον τον φυσιολογικό κόσμο...

Από τότε, σύμφωνα με τους θρύλους, το καταραμένο συγκρότημα περιπλανιέται ανήσυχο και παραπλανά διάφορους αθώους ακροατές στην Αθήνα, την επαρχία της Ελλάδας, αλλά και – σε σκοτεινές εποχές, όπως αυτές που ζούμε- απειλεί να εξαπλωθεί στον κόσμο ολόκληρο.... 


photos by maria koykoy